25 mei 2025. Deze dag had alles !!!
We begonnen de dag in een lokale diner. Hij moest wel erg goed zijn, aangezien deze ramvol zat. Na even wachten voor een tafeltje en nog even wachten op de bedieningen om onze bestelling op te nemen en nog meer wachten voordat het eten uitgeserveerd werd, konden we eindelijk van het heerlijke ontbijt genieten. Daarna konden we op pad. Voor vandaag waren er 2 targets: ZO Texas panhandle tot centraal Texas of in New Mexico. Na lang beraad vonden we New Mexico te riskant, de condities leken er net niet goed genoeg. Uiteindelijk bleek er 1 briljante tornado te zijn ontstaan in New Mexico, uit een “mesoscale incident” (een botsing/toevalligheid van enkele atmosferische omstandigheden). Erg jammer, maar om achteraf nou te zeggen dat we er enorm veel spijt van hadden…
Terwijl we nog niet lang onderweg waren ontstonden de eerste buien al. Dit was minimaal 2 uur eerder dan verwacht en zelfs 3 uur eerder dan de modellen voorspelden, dus met ruim een uur afstand moesten we in de achtervolging. De supercell ontwikkelde zich gestaag zonder hele spannende dingen te doen. Eenmaal in positie zag de supercell er veelbelovend uit. We konden de circulatie kern pal voor onze neus de weg laten oversteken, deze roteerde zeer snel en produceerde een kleine naald achtige funnelcloud. Tot onze grote verbazing bleef het hierbij en moesten we opnieuw positioneren. We hoorden even later dat op onze locatie hagel gevonden is van meer dan 15cm groot! Goed dat we daar niet te lang zijn blijven plakken :P.
Na het herpositioneren zag de supercell er outflow dominant uit en leek de dag er al op te zitten. Er ontstonden een heleboel nieuwe cellen die elkaar allemaal in de weg leken te zitten. Uiteindelijk besloten we toch richtingen de nieuwe cellen te rijden. We namen een conservatieve route zodat de buien (hopelijk) konden organiseren. Dit gebeurde ook, uiteindelijk ontstond er 1 dominante supercell die alle cellen om zich heen op at of liet verdwijnen. En juist op dat moment naderden we de bui. We werden verwelkomd met een enorm CG+ barrage op ca 5 km van ons en ca 30 km voor de supercell uit. De ene na de andere CG+ sloeg in dezelfde omgeving in. Uiteindelijk waren er ca 15 CG+ inslagen binnen enkele minuten en binnen enkele honderden meters van elkaar. Heel bizar, fascinerend en indrukwekkend om dat van een afstandje te zien gebeuren. Vaak is dit ook een heel goed teken dat een supercell snel sterker aan het worden is.
Eenmaal aangekomen bij de Supercell werd al snel duidelijk dat deze best mooie structuren had. Doordat de supercell nagenoeg stationair was geworden besloten we deze geweldige structuur van dichterbij te bekijken op een plek die achteraf nagenoeg perfect was.
We zagen de supercell een briljante structuur ontwikkelen met mooie bliksem erin en er omheen. De kans op tornado’s was klein dachten we, want de supercell had verschillende zwakker circulaties ipv 1 duidelijke sterke rotatie. Tot we plots een soort bruine waas onder de supercell zagen, dit moest haast wel een wedge tornado zijn. Door de regen eromheen was het niet briljant zichtbaar, maar hij telt zeker. De tornado kwam uit de meest westelijke circulatie, het werd duidelijk dat er een sterke RDF surge om de supercell heen draaide, deze surge zette vervolgens nog een tornado op de grond. De tornado was beter zichtbaar dan de eerste, maar helaas erg kort levend. Maar er waren nog 2 circulaties over, en ja hoor ook de 3e circulatie werd tot een tornado verheven en deze was al mooier en langer zichtbaar. Met het vertrouwen dat de vorige 3 circulaties een tornado produceerde wachtte we met onverwachts veel vertrouwen op nog een tornado bij de laatste circulatie. We moesten even geduld hebben, maar ja hoor, daar was de 4e tornado een stuk langer levend en met stof tot aan de wolkenbasis was dit een prachtig gezicht in combinatie met de mooie structuur en de veelvuldige bliksem.
We herpositioneerde daarna en genoten nog even van de mooie structuren, waarna alsnog de buien tot een complex aan het klusteren waren. Het was ondertussen al volledig donker en gingen langzaam ons hotel opzoeken. Onderweg lieten we voor onze neus een bowecho passeren, dit zorgde ervoor dat meerdere dorpen zonder stroom kwamen te zitten. Toen we verder reden zagen we vele bomen en powerlines die waren omgewaaid.
Het hotel lag ruim 1,5 uur uit de route van het target van morgen, maar dat was niet geheel toevallig Want er waren ondertussen meerdere grote onweerscomplexen gevormd boven Texas en het hotel bevind zich aan de grens van zeer heldere lucht. Voor bliksemfotografie? Nee, we wilden sprites proberen te fotograferen. Niemand in onze groep, inclusief reisleiding, heeft deze ooit gezien. Om een uur of 12 in de avond kwamen we aan bij ons hotel waarbij een aantal lekker naar bed gingen, wat natuurlijk vrij normaal is. Maar de rest wilde de gok nog wel wagen voor nog een avontuur.
Om alle bewolking maximaal te kunnen vermijden, reden we nog een half uurtje zuid en ook weg van het stadje om licht vervuiling te minimaliseren. Eenmaal een geschikte plek gevonden zetten we onze camera’s neer en keken naar de luchten. We moesten even geduld hebben tot een van de gasten een sprite gezien dacht te hebben. Hij was grijs zei hij, huh ze zijn toch rood was onze gedachte. Tot een paar minuten later iedereen een sprite zag en die was inderdaad grijs, maar op de camera netjes rood. Een beetje hetzelfde principe als met noorderlicht. En al snel volgde er nog veel meer sprites, totdat een enorm fel rode sprite zichtbaar was, waarbij ook de “tentakels” met het blote oog mooi zichtbaar waren. Het werd door de groep gevierd als een mooi tornado :)! We zijn nog een uurtje gebleven, want ook dit bleek vrij verslavend te werken, hahahaha. Waarna we zeer voldaan naar het hotel reden voor nog aantal uurtjes slaap. Tja, want ook morgen wordt weer gechased 🙂
