23 mei 2025. Gokje? Levert ons de hoofdprijs!
We waren al redelijk vroeg uit de veren, want er moest nog een aardig eindje gereden worden. Na enig beraad tussen de reisleiders ter plekke en de reisleiders die in Nederland zijn achter gebleven, besloten we naar oost Colorado te gaan. Dat terwijl o.a. de SPC de grootste kans op tornado’s in het noordoosten van Colorado voorspelt. We waren bang dat de supercells in NO CO relatief snel de warmsector uit zouden trekken, tevens leken de cellen in O CO iets later te ontstaan wat naast de tornadokans ook heel interessant zou kunnen zijn voor bliksemfotografie in de avond.
Bij de briefing werd nog gekscherend gezegd dat er een goede mogelijkheid was dat we ons zouden opvreten doordat het noordelijke target tornado’s aan het produceren was, terwijl de initiatie in ons gebied nog op gang moest komen. Maar als die initiatie op gang komt dat we dan een goede kans hadden op een tornado. Oh boy….
We maakten nog een korte stop bij het Twistex Memorial, waarna we onze lange weg zouden voortzetten richting Burlington, CO.
Al snel ondervonden we de ongekende luxe van onze nieuwe Ford busje, dat luxe features bevatte als; hoofdsteunen, een entertainmentsysteem met nog meer opties dan enkel FM radio, een achtervering die je niet bij de minste oneffenheid tegen het plafond kwakte, de mogelijkheid om een stoel te verwijderen om veel meer ruimte te creëren, een schuifdeur die op magische wijze iedere keer netjes in z’n slot valt en nog veel meer. Niks op aan te merken toch? Nou…. Halverwege de rit had de motor ineens last van overslag en schoot in een storing. Motor uit en opnieuw starten loste het probleem gelukkig snel op, voor nu…
Aangekomen in Burlington, CO hadden we net genoeg tijd om effe te tanken en de voorraden aan te vullen bij het tankstation. Ondertussen zaten we ons een beetje op te vreten, want in het noordelijke target zijn al meerdere tornado’s ontstaan. Maar bij ons leek nu ook de eerste bui te initiëren, dus we gingen er snel op af. Toen we op de bui af reden zagen we in de verte (10-15km afstand) 3! landspout tornado’s op een rij ontstaan. Helaas waren ze erg zwak en was er bij 2 enkel een beetje stof aan de grond zichtbaar, de meest noordelijke had het stof tot aan de wolken basis. Er was nog even twijfel of het gustnado’s konden zijn, maar in de na-analyse konden we met zekerheid zeggen dat dit echte landspout tornado’s waren.
We reden verder naar onze supercell in spé, maar deze had het erg moeilijk. Dat terwijl het noordelijke target nog steeds af en toe een tornado produceerde. Moeten we dan toch een poging wagen om naar het noorden te gaan? We zagen vanaf onze stervende bij een outflow boundary precies naar de noordelijke supercell gaan, onze gedachte was dat deze later die supercell de nek om zou doen. Dus bleven we in dit gebied hangen. Er ontstond nog even een nieuwe cell, maar ook deze hield het niet langer dan 30 minuten vol.
Net toen we het somber gingen inzien en het gevoel kregen dat we de verkeerde keuze hebben gemaakt, ging er 40 km zuidwest van ons een “kernbom” af. Over onverharde wegen reden we naar deze supercell, die direct erg sterk was. We zagen mooie structuren en er vielen hagelstenen van ca. 4-5 cm terwijl de kern nog dichterbij moest komen. De supercell had een prachtige clearslot, dus deze hielden we nauwlettend in de gaten terwijl we herpositioneerden. En daar kwam hij, een hele duidelijk funnelcloud, dus bij de eerste mogelijkheid pakten we een zijweggetje. En we zagen de funnel tot een prachtige, met zon aangelichte en volledig gecondenseerde tornado ontwikkelen. WAUW!!!! dat was het enige woord dat we voor de tornado hadden. Doordat er niet heel veel chasers in de omgeving waren en de tornado in de buurt van het dorpje Kit Carson was, hebben we de tornado gelijk gerapporteerd, waarna niet veel later de tornadosirenes afgingen. We genoten ongeveer 10 minuten van deze enorm fotogenieke tornado voordat deze oploste. Het zou de enige tornado van deze supercell blijken, maar wat voor één. De supercell ontwikkelde een prachtige structuur en het werd langzaam donker. Tijd voor wat bliksemfotografie, ook hier werden we niet teleurgesteld. De ene prachtige foto na de andere wisten we te maken.
Het was moeilijk om te stoppen, maar het was ondertussen middennacht en we moesten nog 1,5 uur rijden voor het hotel doordat we in de middle of nowhere zaten. Na aankomst in het hotel stond de kilometerteller voor vandaag op een ongekende 1380 km, maar het was iedere centimeter waard.
Gelukkig hoefde we niet vroeg uit bed omdat het doelgebied op 2,5-3 uur rijden van het hotel is.
